Start-up, ölçeklenebilir bir iş modelini keşfetmek, geliştirmek ve doğrulamak için bir girişimci tarafından harekete geçirilen bir şirkettir (Katila, Chen ve Piezunka, 2012). Girişimcilik, kendi istihdamını içeren ve kayıtlı olmayı amaçlamayan işletmeleri içeren yeni işlere atıfta bulunsa da, start-up’lar tek kurucunun ötesinde gelişmeyi hedefleyen yeni işletmeleri ifade eder. Girişimciliğin prensiplerinden biri, insan problemlerini çözen yeni ve faydalı fikirler yaratma yeteneğidir (Raghuvanshi, Agrawal & Ghosh, 2017).
Girişimciler, rekabetçi avantaj elde etmek için kaynakları yeni ve farklı yollarla birleştirdiklerinde, pazar değeri oluşturabilir ve finansal ve finansal olmayan performanslarını artırabilirler (Guzman & Kacperczyk, 2019). Aynı zamanda, günümüz organizasyonlarında İş Zekası’nın önemi göz ardı edilemez çünkü şirketlere bilgi sağlayarak pazar trendlerini ve rakip ile müşteri hareketlerini izleme yeteneği kazandırır (Wanda & Stian, 2015). Bir start-up işletmenin finansal performansını etkileyen ve nihayetinde öğrenme ve yenilik yeteneklerini geliştiren İş Zekası’nın etkisini incelemek önemlidir.
Villar, Alegre ve Pla-Barber (2014), İş Zekası’nın, başlangıç şirketlerinin yöneticiler için bilgi tabanlarını geliştirmelerine ve genişletmelerine yardımcı olan paha biçilmez ve yerine konulamaz bir iç kaynak olduğunu belirtti. Last (2013) ise İş Zekası’nın amacının mümkün olduğunca çok iş adımını ve işlevi otomatikleştirmek ve entegre etmek olduğunu ifade etti. Son zamanlarda, İş Zekası sistemlerinin uygulanması ve dağıtımı, organizasyonların üst düzey bilgi yöneticilerinin başlıca önceliklerinden biri haline gelmiştir. İş Zekası, bir şirketin performansı üzerinde önemli bir etkiye sahip olabilir ve bu nedenle birçok şirket için önemli bir önceliktir. Hawking ve Sellitto’nun (2010) Cutter Konsorsiyumu Raporu’nun 142 şirketi içeren bir anketi, katılımcı şirketlerin %70’inin veri ambarı ve İş Zekası uyguladığını buldu. Ancak, Wagonfeld’in (O’Leary, 2011) çalışması, birçok şirketin İş Zekası’nın beklenen faydalarını gerçekleştiremediğini gösterdi. Moss ve Atre’nin (2003) araştırması, İş Zekası projelerinin %60’ının başarısız olduğunu veya uygulananların kötü planlama, kötü proje yönetimi ve karşılanmayan iş gereksinimleri nedeniyle düşük kalitede olduğunu ortaya koydu. İş Zekası sistemi kurmak için beş adım düşünülebilir:
(a) Kuruluşun ihtiyaç duyduğu akıllı bilgilerin belirlenmesi,
(b) Mevcut bilgi kaynaklarından veri çıkarmak ve toplamak,
(c)Verilerin veri ambarı gibi bir bilgi ambarında yoğunlaştırılması ve düzenlenmesi,
(d) Uygun analitik araçları sağlamalı ve sonuçları görüntülemeli ve
(e) İşlemleri gerçekleştirin (Chung ve Tseng, 2012).
Man, Lau ve Chan (2002) araştırması, girişim işletmelerinin başarısını etkileyen üç ana faktör olduğunu göstermiştir: iç faktörler, bireysel özellikler ve girişimcilik özellikleri. Caseiro ve Coelho (2019b) ise faktör analizi istatistiksel yöntemini kullanarak girişimcilik başarı ve başarısızlık faktörlerini incelemiştir. Sonuçlar, girişimcilerin bakış açısından, şirketin itibarı ve yönetimi (dürüstlük ve sosyal beceriler gibi), ve girişimci kişilik özelliklerinin başarı için en önemli faktörler olduğunu göstermiştir. En büyük sorun ise vergi sistemi ve güvenilir personel bulma konusundaki zorluklardır. Hani (2021) ise başlangıç işletmelerinin başarısını etkileyen faktörleri önceliklendirmek için ağ analizi yöntemini kullanmıştır. Bu faktörler arasında küresel pazar ticareti, organizasyonel kültür, deneyim, eğitim, endüstri ilişkileri, hükümet desteği, yaratıcılık ve müşteri ilişkileri bulunmaktadır.